Szukaj

Strefa klienta
Koszyk ( 0 )
- {{:name:}} {{:amount:}} x {{:price:}}
Koszyk jest pusty

Do bezpłatnej dostawy brakuje

Darmowa dostawa!

Suma 0

Realizuj zamówienie

Analfabeci z wyższym wykształceniem

39.00

szt. Do przechowalni

Program lojalnościowy dostępny jest tylko dla zalogowanych klientów.

Wysyłka w ciągu

natychmiast

Cena przesyłki

15.9

Odbiór osobisty	0
Pocztex Kurier 48	15.9
Kurier InPost	17
Kurier DPD	18
Pocztex Kurier 48 (Pobranie)	20
Kurier InPost (Pobranie)	21
Kurier DPD (Pobranie)	22

Dostępność

1 szt.

Waga

0.4 kg

Kod kreskowy
EAN	9788378660866

Zamówienie telefoniczne: 692578677

Zostaw telefon

Opis
Opinie i oceny (0)
Zadaj pytanie

Jeżeli kogokolwiek, kiedykolwiek zainteresuje, jak potoczyły się losy Żydów polskich osiadłych w Izraelu po drugiej wojnie światowej, nie będzie z tym miał żadnych trudności, sięgnie po literaturę polskojęzycznych pisarzy w Izraelu. (MARIA LEWIŃSKA)

Będąc świadkiem losów zbiorowości polskich Żydów z Izraela, jest jednak Lewińska przede wszystkim kronikarką samej siebie, własnych zmagań z emigracją, z Polską – krajem dzieciństwa i młodości, i z Izraelem – w którym przyszło jej budować dom i rodzinę. W jednym z wywiadów powiedziała: „Emigracja jest kataklizmem, tak jak śmierć, tylko można ją przeżyć”. (JACEK LEOCIAK, „Nowe Książki”)

Maria Lewińska jest skrzętnym kronikarzem polskich Żydów w Izraelu…

(ANDRZEJ ZAKRZEWSKI)

Stała się obywatelką Izraela, pełnoprawnym członkiem tego państwa, lecz jako człowiek pióra pozostała przy języku polskim. I nie było to podyktowane trudnościami związanymi z opanowaniem języka hebrajskiego, ale czymś, co określiłbym mianem przywiązania do języka pierwszego, do języka wyniesionego z domu lat dzieciństwa i młodości. Języka, w którym, co najważniejsze, kształtowała swoją osobowość. W nim też wyrażała swoje myśli i uczucia… (TADEUSZ J. ŻÓŁCIŃSKI, „Kultura”)

Nie kryje też Maria Lewińska swoich nostalgii nadwiślańskich – bo nie potrafi – bo myśli i pisze po polsku – ale ojczyznę ma jedną – Izrael. O pierwszej jej książce napisałem, że lapidarnością języka, wieloznacznością skrótów myślowych i ładunkiem emocjonalnym przypomina mi prozę Babla. Nie wycofuję się z tego. Pisze smacznie. Ceni