Błogosławieństwa ślubne

Małżeństwo jest instytucją, ustanowioną na samym początku istnienia świata, jeszcze w Gan Eden.

W pierwszej księdze Tory, gdy Bóg stworzył mężczyznę, powiedział: Lo tow leadam lihjot lewado... „Nie jest dobrze, aby człowiek był sam, uczynię odpowiednią jemu pomoc” (Bereszit 2:18). Stworzył dla niego kobietę, którą mężczyzna uznał za tak sobie bliską, że powiedział o niej: „Kość z moich kości i ciało z mojego ciała” (Bereszit 2:23).

Śledząc w Torze życie każdego z Praojców widzimy, że mieli oni poczucie, iż Boski plan w ich życiu może zrealizować się tylko w oparciu o więź z małżonką, którą Bóg im przeznaczył.

Gdyby pierwszy Żyd – Abraham, nie kochał Sary, rozwiódłby się z nią po dziesięciu latach bezskutecznego oczekiwania potomstwa; gdyby Izaak nie kochał Rywki, nie wstawiałby się za nią w modlitwie; wreszcie gdyby Jakub nie pokochał Racheli, nie zgodziłby się pracować wiele lat u Labana, by ten oddał mu ją za żonę.

Wiele przykazań judaizmu, jak np. przestrzeganie Szabatu, koszerność, czystość rodziny czy wychowywanie dzieci, przeznaczonych jest do spełniania przede wszystkim w domu, w rodzinie – zaś fundamentem rodziny jest związek małżeński. Dlatego nie jest dobrze, aby Żyd był sam. Oby wolą Świętego Błogosławionego było, aby ten ślubny modlitewnik coraz częściej służył Żydom w Polsce, a w żydowskich domach rozbrzmiewał „głos wesela i głos radości, głos oblubieńca i głos oblubienicy”. Naczelny Rabin Polski Michael Schudrich