Dziewczynka w czerwonym płaszczyku

Pozycja "Dziewczynka w czerwonym płaszczyku" autorstwa Romy Ligockiej jest znaną na całym świecie książką, przetłumaczoną na ponad 20 języków. Ligocka wspomina dzieciństwo spędzone w krakowskim getcie, ukrywanie się wraz z matką w Krakowie oraz trudne lata powojenne.

Jedną z najbardziej charakterystycznych budowli przy Promenadzie Anglików w Nicei jest hotel Negresco. Tam właśnie, siedząc w restauracji, dojrzała kobieta, Roma Ligocka, zauważa siedzącą przy sąsiednim stoliku kilkuletnią dziewczynkę. Patrzy na nią i robi jej się słabo... Autorka widzi teraz siebie, pięcioletnią dziewczynkę w czerwonym płaszczyku za murami krakowskiego getta. Ta mała dziewczynka ciągle jest gdzieś w środku, jej przeżycia są przecież tak żywe.

Zimno i głód w getcie, aresztowanie ojca, jego śmierć, ucieczka wraz z matką z getta i ukrywanie się u pewnej mieszkanki Krakowa? Dzieciństwo obdarte z radości, spontanicznych zabaw na podwórku, ponieważ nie było można wychodzić z domu. Wspomnienia, które kładą się cieniem na całe dorosłe życie dziecka Holokaustu. Lata powojenne też nie okazują się łatwe. Roma wspomina katolicką szkołę, do której uczęszczała. Pamięta oskarżenia dzieci, że... zabiła Zbawiciela. Jest przecież Żydówką. Później przychodzi młodość, dojrzewanie w trudnych latach 50., przyjaźń z Romanem Polańskim (kuzyn Ligockiej) oraz Ryszardem Horowitzem. Dorosłe życie, podróże po świecie, małżeństwo...

Roma Ligocka pisze, że całe jej życie było walką ze wspomnieniami. Jednak nie sposób od nich uciec, bowiem powracają jak fala. Po obejrzeniu filmu "Lista Schindlera" Stevena Spielberga pisarka już wie, że to film także o niej. Mała dziewczynka w czerwonym płaszczyku już zawsze będzie towarzyszyć pisarce, jest nią samą. Nie można o niej zapomnieć. Właśnie dlatego powstała ta książka.